Monday, February 29, 2016

Medisch Committee Nederland Vietnam.

Een paar plaatjes van de ontvangst. 
MCNV doet hier geweldig werk. Ze zijn begonnen om slachtoffers van Agent Orange te ondersteunen en zetten hun werk nog steeds voort. 
Voorbereiding Cup Song

Mango Kiwi Ananas 

Hallo allemaal, vandaag zaten we om zeven uur weer aan een heerlijk ontbijt. Rond half acht zijn we de bus in gegaan richting het opvangcentrum voor gehandicapten. Wij waren hier niet als enigen, 15 leerlingen van een high school in de buurt waren ook aanwezig. We kregen een presentatie over 
Medisch Comité Nederland-Vietnam en hoe het opvangcentrum zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. Toen het opvangcentrum werd opgericht was het een special school, maar ondertussen is het meer een support centrum. De kinderen waar wij mee in contact zijn gekomen waren allemaal doof of slecht horend. Dit opvangcentrum was de eerste in Vietnam en dient nu als voorbeeld voor vele andere centra die door de regering worden opgericht. In de provincie Dak Lak nu wordt ongeveer 80% van de kinderen met een beperking opgevangen. Na de presentatie kregen we een paar optredens van de dove leerlingen en hebben wij ook 2 liedjes en een dansje opgevoerd. Toen was het lunchtijd voor de leerlingen en zijn een paar van ons mee gegaan om een kijkje te nemen op de high school van de andere leerlingen die er ook waren. Hierna zijn wij zelf ook gaan lunchen. Om twee uur zijn we weer bij het opvangcentrum aangekomen voor het middagprogramma, de kinderen van de high school waren we nu niet meer bij. We hebben de speeltuin van de kinderen opnieuw geschilderd en hebben een beetje met ze gespeeld. Karel heeft foto's gemaakt en afgedrukt zodat we deze ingelijst en al aan de kinderen konden geven. De kinderen waren allemaal super lief en leken heel enthousiast dat we er waren en met ze speelden. Het communiceren was soms best lastig omdat ze doof zijn, maar we zijn er allemaal goed uitgekomen en hebben een super leuke dag gehad! Rond 1700 waren we weer in het hotel. Iedereen had nog even vrije tijd en om 19.00 u kwamen we weer bij elkaar om te eten. Voor ons was dit een van de leukste dagen! 
                                                         
Marije en Marieke






Goed of fout

Ga je wel of niet op een olifant voor een ritje? Een dilemma. Programma werd ons aangeboden door Medisch Committee Nederland Vietnam. Maar was het een goed idee? Cis en Birgit schrijven er later iets over. 
Eerst toch een paar plaatjes voor de vroege ochtend. 

Hallo allemaal, 
Vanmorgen zijn we voor het eerst wakker geworden in ons nieuwe hotel. Het ontbijt was een buffet met allemaal lekkere dingen. De bus vertrok om half 9 en we vertrokken naar een prachtige plek met veel vijvertjes, een mooi terras, en prachtige hutjes. Daar moesten we tot 10 uur wachten op onze gids voor deze dag, die kwam invliegen vanuit Hanoi. Toen ze er was zijn we naar een plek gereden waar we ons konden verkleden in traditionele kleding die mensen op koffieplantages dragen. Daar hebben we thee gekregen en toen zijn we richting de olifanten gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt om te lunchen. Rijst, kip, ei, van alles wat eigenlijk. We reden door naar de olifanten en daar kregen we de vraag: wie wil er op de olifanten rijden? Daar was toch wel wat discussie over, de olifanten zijn mishandeld om zo tam te worden. En we zijn natuurlijk hier in Vietnam voor bewustwording, dus dat is wel een beetje tegenstrijdig. Maar ja.. Hoe vaak in je leven kun je op een olifant rijden midden in Vietnam? Om die reden hebben de meeste mensen wel gereden maar wel een beetje met een dubbel gevoel. Het standpunt van de mensen die niet gingen was dat ze met het idee in hun achterhoofd dat de olifanten mishandeld waren voor het vermaak van toerisme, niet op de olifant konden. Het standpunt voor de mensen die wel gingen was: de kaartjes waren al gekocht dus als ik niet was gegaan was iemand van de begeleiding gegaan, 1 iemand meer of minder verandert niks voor de olifanten. Birgit heeft het niet gedaan en Cis heeft het wel gedaan, het was een geweldige ervaring. Het is uiteindelijk wel goed dat we erheen zijn gegaan omdat we nu hebben gezien hoe erg het er eigenlijk aan toe gaat, en zouden we bereid zijn om ons hier voor in te zetten. Na de olifanten zijn we naar een soort botanische tuin gegaan waar we in een bootje konden varen en we hebben daar een ijsje gegeten. Terug in het hotel hebben we de verjaardag van Aagje en Karel gevierd, Karel is eindelijk 14 jaar geworden en dus nog steeds de jongste van de groep..... En hierbij heeft hij ook nog steeds het meeste gebrek aan humor (still love you tho). Met 3 prachtige taarten hebben we de dag afgesloten. Om nog even terug te komen op de botanische tuin, volgens ons hebben de begeleiders daar de inspiratie voor veel van de lunches vandaan, er was namelijk een enorm standbeeld van een banaan!

Kusjes knufs Birgit en Cis

P.S. 
We vonden dat de blog wel wat humor kon gebruiken








Sunday, February 28, 2016

Veilig op bestemming.

Lange bustocht. Maar met een luxe slaapbus ging de reis prima. 
Mekong taxi naar het dorp 
Stinkers. Durian. 







(Nog niet) JARIG

Vandaag ik, morgen Karel. 
De dag begon goed. Een lange reis voor de boeg, vandaar onze plannen om voor dag en dauw te vertrekken. Na overleg met de buscompany werd duidelijk dat de bus pas om 9 uur in het dorp aan de rivier kon zijn aangezien de trip vanaf Saigon een uur of drie zou duren. Toch een beetje uitslapen dus. Half 8 ontbijt, 8 uur aan boord van de drie bootjes die ons over de Mekong naar het dorpje brachten. 
Als goede Nederlanders stonden we op tijd met al onze bagage klaar op de afgesproken plek. Nog geen bus. Bellen leverde de boodschap op dat het nog een anderhalf uur zou duren. De bus stond nog bij de ferry een eind verder en het was druk. 
Drie kwartier later komt het bericht dat de bus te groot is voor de ferry. Kunnen we terug met bootjes naar die veerboot? Nee. Wegens zondag zijn alle bootjes in gebruik. Taxi's zijn er niet. Wel kunnen we achterop 22 scooters, maar wegens de vele souvenirs en presentjes voor jullie, is onze hoeveelheid bagage aardig toegenomen. 
We zien een pick-up truc en deze is bereid ons in drie porties weg te brengen. De eigenaar maakt als goed ondernemer gebruik van de situatie en verdient er een aardig extraatje mee.
Het ritje in de pick-up voert ons langs bananenplanten vol met dikke trossen, mangobomen en papaja's. Alle tinten bougainville, grote hibiscusbloemen en nog mij onbekende gele struiken maken de trip tot een mooi verjaardagskado. 

Lopend gaan we met de boot over. Behalve de gebruikelijke scooters met hele gezinnen er op, inclusief twee kleintjes, is er ook iemand met 4 geiten als bagage en een aantal met opgepakte piepkuikens. Aan de overkant blijkt een geweldig luxe bus met slaapstoelen op ons te wachten. De warrige start is meteen vergeten en vergeven. De lange tocht begint goed. 

Nu halverwege. We zijn pas laat op de bestemming. 
Ik doe een snelle blog in een cafeetje. 

Ananasboot 
Geiten in de fietstas
Indruk van de Ferry. 





Saturday, February 27, 2016

thứ bảy (zaterdag)

Vandaag stond er een boottocht naar de floating market op het programma. Daarom moesten we om 7 uur al aanwezig zijn bij het ontbijt zodat we om half 8 konden vertrekken. De boottocht er naartoe was al heel indrukwekkend. De boten die we hebben gezien werden niet alleen gebruikt om handel mee te drijven maar ook om op te leven. We hebben toen aangelegd bij een boot om vruchten te eten en uit een kokosnoot te drinken. Daarna zijn we doorgevaren naar de markt. Deze markt was heel anders dan de toeristische markt in ho chi minh city. Er werd vooral voedsel verkocht. Met name het slachten van de dieren was zeer heftig om te zien. Er werden bijvoorbeeld vissen en kikkers levend gevilt. Ze hadden een lijdensweg om het vlees zo vers mogelijk te houden. We hebben zelfs kikkers gezien zonder huid die nog wel rond aan het springen waren. Ook voor de kippen en eenden werd niet heel goed gezorgd. Hier is dit heel normaal om in het openbaar te doen, maar in Nederland gebeurt dit ook maar daar houden de bedrijven het verborgen. We werden wel opgevrolijkt door alle soorten tropisch fruit in felle kleuren. Daarna voeren we door naar een fabriek waar rijst, snoep en drankjes werden gemaakt. Dit mochten we ook allemaal proeven, en dat was een hele leuke ervaring. Om ongeveer half 12 gingen we weer naar het hotel en hadden we de hele dag vrije tijd. We hebben gewandeld, gezwommen en spelletjes gespeeld. Om half 6 was het tijd voor het diner, en hierbij hebben we traditionele Vietnamese pannenkoeken gegeten met groente erin. Het was een zeer geslaagde en relaxte dag aan de Mekong rivier!
Groetjes Bas en Mariëlle


Friday, February 26, 2016

Good morning from Vietnam


Even een paar plaatjes om goed bij wakker te worden. 
Tocht over de Mekong Delta naar de drijvende markt. 



Fairforward

Gisteren vertrokken we rond 9:00 uur Vietnamese tijd. Onze eerste bestemming was de werkplaats van fairforward ( een papier fabriek), bij fairforward maken ze (vooral) bakjes en onderzetters. Hier mochten wij ook zelf aan de slag om bakjes te maken, dit was makkelijker dan gedacht en heel leuk. Na ca. twee uur, vertrokken wij naar de opslagplaats om te lunchen. Na de lunch, werd een presentatie gegeven over Mai. Mai is de organisatie waar de fairforward fabriek een onderdeel van is. Na de presentatie, reden wij naar de showroom/ winkeltje, waar velen van ons handgemaakte papieren producten hebben gekocht. 

Rond 17:00 uur gingen wij gezamenlijk lopend naar het restaurant, echter er bleek een verrassing op ons te wachten, namelijk dat wij naar het Operahouse in Ho Chi Minhcity naar de A O Show mochten. Iedereen vond het heel leuk en bijzonder. 
Het restaurant waar wij aten was 'Noir'. Noir is niet zomaar een restaurant, want je eet daar in het duister. In het restaurant ervaar je hoe een blinde leeft. Het tweede bijzondere van dit restaurant is dat de bedienden zelf ook blind waren, dus zowel de persoon die eet als de mensen die serveren, zien niets. Dat was een onvergetelijke ervaring. Daarna moe maar vol nieuwe ervaringen terug naar het hotel. 

Het was een zeer geslaagde dag! 

Groetjes, 
Jessica Rona en Filine Hondelink


Mekong


De blogschrijvers houden ons nog even in spanning. 
Hier alvast paar foto's met dank aan o.a. Lieke. 






Wednesday, February 24, 2016

Aid, trade en eten koken en uitdelen op straat.

Een enerverende en absoluut bijzondere dag. De tekst volgt nog. Hier alvast een foto van de auteurs van vandaag: 
Ned Spice: 

Wij zijn vandaag bij Ned Spice geweest met de hele groep. Hierbij hebben wij een kijkje genomen in de fabriek en hebben we kunnen zien en horen waarom Ned Spice zo bijzonder is. 
Aan het begin van de dag kregen we een presentatie over hoe Ned Spice de verwerking van de specerijen binnen het bedrijf houdt, waardoor er veel geld en tijd wordt bespaard. 
Na de presentatie mochten we een kijkje nemen in de fabriek en kregen we de kans om zelf onze handen uit de mouwen te steken! We mochten namelijk zelf een specerij, genaamd Foelie, sorteren. Dit was echt super leuk!

AID:

Ook hebben wij vandaag de kans gekregen om een dagje mee te lopen met AID. 
AID is een soort van voedselbank waarbij de vrijwilligers eten klaarmaken voor de mensen die leven op straat. 
Vandaag zijn we met de groep daarheen geweest om eten te maken en uit te delen voor de mensen op straat. 
Het eten maken was erg gezellig en verliep goed. Nadat we al het eten hadden verzameld, gingen we achterop de scooter bij Vietnamese vrijwilligers om dit eten uit te delen.
Voor sommigen verliep het erg emotioneel, omdat het moeilijk was om te zien dat mensen in zo'n armoede leven. 
Wel gaf het ons voldoening om dit eten uit te delen, omdat het mooi is om te zien hoe je mensen hier zo blij mee kunt maken!

Kortom, het was een super leerzame en interessante dag die we nooit meer zullen vergeten! 
Groetjes, Suzan en Fabienne. 


Tuesday, February 23, 2016

Asian international school & war remnants museum & sozo


Hoi allemaal,
vanochtend gingen we na het ontbijt met de bus naar de hoofdcampus van de Asian International School. Daar werden we ontvangen door een paar leerlingen (waarvan er een Nederlands sprak) en enkele medewerkers. Daarna gingen we door de stad naar een andere campus. Daar hebben we een rondleiding gekregen en ook een presentatie over de school. Daar heeft een groep leerlingen van de AIS een traditionele Vietnamese dans opgevoerd. Later mochten wij dat ook proberen. Ook hadden de medewerkers en de leerlingen van de AIS verschillende spellen georganiseerd, namelijk touwtrekken, een limoen doorgeven d.m.v. een lepel en ook nog een spel dat je aan elkaar vast zat en zo snel mogelijk moest gaan staan. Bij de AIS hebben we ook pho (noedelsoep) gegeten. Daarna gingen we weer terug naar het hotel. Daarna gingen we met een gedeelte van daar groep naar het war remnants museum lopen. In het WRM waren veel foto's van de Vietnamoorlog te zien. Er waren ook veel verhalen te lezen. Deze waren erg intrigerend. Na het WRM zijn we met een gedeelte van de groep gaan slacklinen in het park dat in de buurt van ons hotel lag en we werden (alweer) weggestuurd door de politie omdat zij het niet goed vonden. Later vandaag gingen we met de taxi naar sozo. Dat is een restaurant waarvan de bediening zelf ooit op straat heeft geleefd. In dit restaurant worden ook talen geleerd aan mensen uit de buurt. Zo ook vandaag. Toen we aankwamen, gingen we eerst eten bestellen. Nadat we dat gedaan hadden, gingen we aan tafels zitten waaraan mensen uit de buurt ook zaten. Zij waren daar, zoals eerder genoemd, om hun talenkennis te verbeteren. We hebben een groot gedeelte van de avond met deze mensen gepraat over van alles en nog wat. De medewerkers van sozo hadden er zelfs rekening mee gehouden dat de gespreksonderwerpen op zouden raken. Ze hadden namelijk op alle tafels stokjes met vragen erop gelegd met vragen die je aan je gesprekspartner kon stellen. Het was een hele leuke dag.
Tomas


Tunnels

Hallo allemaal!

Vandaag gingen we naar de Cu Chi tunnels, de tunnels waar de Vietcong zich verborgen voor de Amerikanen tijdens de oorlog. Het was een busrit van twee uur. Tijdens de rit hebben we ook onze gids, Dieu, ontmoet. Ze heeft ons veel uitgelegd over het dagelijks leven in Ho Chi Minh stad. Toen we de bus uitkwamen, voelden we de hitte ons tegemoet komen. We begonnen de rondleiding met een gat in de grond, waar je het deksel vanaf kon halen en in kon staan, en waarvan je zelfs het deksel dicht kon doen. Dit was krap, maar wel heel leuk om te doen. Daarna vervolgende we onze rondleiding, boven de grond, met onder andere een oude tank, en meerdere plekken waar de overlevingstrucs van de Vietcong werden uitgelegd. Zo werden bijvoorbeeld de schoenen van de Vietcong bij de hak en aan de kant waar de tenen zitten symmetrisch gemaakt. Hierdoor konden de Amerikanen niet zien aan een voetdruk welke kant de Vietcong op had gelopen. Na anderhalf uur een verhitte rondleiding boven de tunnels mochten we de tunnels ook in. Je mocht kiezen tussen meerdere afstanden in de tunnel. Twintig meter was de minimum en 100 de maximum. Een deel van de groep ging twintig, een ander deel heeft ook 100 gedaan. Het is voor claustrofobische mensen echt geen aanrader want het was heel krap en heel benauwd. We moesten laag gebukt door de tunnels. Als je op google afbeelding zoekt op Cu Chi tunnels dan kan je zien hoe laag het was, het was er namelijk heel donker om zelf foto's te maken. Hierna gingen we lunchen met casave en een pinda dip. Na de rondleiding van ongeveer twee uur gingen we weer in de bus terug naar het hotel. Er werd onderweg gezellig gezongen. Eenmaal bij het hotel om 15:30 hadden we vrije tijd tot half zeven. Sommigen gingen even de stad in om wat te kopen, anderen hebben bij een ander hotel 10 amerikaanse dollar betaald om op het dakterras te kunnen zwemmen. Om half zeven vertrokken we naar een restaurantje op straat in district 4 om te eten met Trang, Phoung en haar man Tay. Hier hebben we van de specialiteiten van de Vietnamese keuken genoten. We hebben onder andere schelpdieren, krab, mossel, noedels, springrolls en zelfs kikker geprobeerd. Ook werd er kip geserveerd. Het bleek dat de helft van de groep de kikker lekkerder vond dan de kip. Morgen gaan we naar een Vietnamese international school. 

Groetjes Anne Bovenwater



Monday, February 22, 2016

Extraatje

L


Soms zijn we in groepjes apart actief. Vandaar een aanvulling. 
En wie zijn deze drie?





Sunday, February 21, 2016

Kleur

F
Drakenfruit. Lekker bij het ontbijt. 
Melk fruit. Nog niet geprobeerd. 
Stijn en Bas zullen dit wel herkennen!


Sunflower

Hey! Vandaag was de beste dag ooit. We weten dat de reis nog maar net begonnen is, maar dit was de leukste dag van de reis tot nu toe. Vandaag waren we verdeeld over drie kindertehuizen. Sunflowerkidshouse met jonge meisjes, lemongrasskidshouse met de jongens, SPI house met de oudere meiden. 

Kids in Vietnam zet zich in voor kinderen van de straat of uit kansloze gezinnen. Ze begeleiden ze tot na een vervolgopleiding en helpen ze bij het vinden van een baan. 
Ook voor dakloze oudere dames hebben ze opvang en voor arme gezinnen op het land. Die helpen ze bij het opzetten van een landbouwbedrijfje. 

Wij (Jasmijn Filine Lieke en Jessica) zijn naar het sunflower huis geweest en werden ontvangen met open armen. Meisjes van 4 tot 20 jaar trokken ons mee naar binnen en lieten ons met trots hun huis zien. In eerste instantie leek het vies en oud, kakkerlakken liepen letterlijk op de WC maar we schrokken het meest van de slaapzaal. Kleine kinderen lagen op de grond met een paar oude kussens en de wat oudere meiden sliepen op een krakkemikkig stapelbed met een stromatras. Maar onlangs al deze negatieve punten waren de kinderen en ouderen ontzettend dankbaar voor onze komst. We hebben uren met de kinderen gespeeld en gelachen. Samen hebben we gekleurd gedanst gezongen pannenkoeken gebakken maar vooral veel plezier gehad. Kortom het was een fantastische dag! 

In SPI house zaten de oudere meiden. Vlak na binnenkomt gingen we samen naar de markt om eten te kopen voor de lunch. In het begin waren we nog niet helemaal compleet,  maar later zat de hele kamer vol. Voordat we het wisten stonden we met z'n allen in de keuken het eten klaar te maken. Aan tafel was het erg gezellig en werd er veel gelachen. Dat was vooral omdat wij niet zo goed met stokjes konden eten. Na het eten hebben we de meiden beter leren kennen en allemaal spellen en activiteiten gedaan. Één daarvan was het vouwen van kikkertjes. We hadden groen papier meegenomen en leerde  de meiden daar een kikker te vouwen en heel onverwachts begon een meisje daarna een hartje te vouwen.  We deden allemaal mee en na een tijdje had iedereen een hartje en een kikker; Both sides dus :) Het was dus echt heel erg leuk! Groetjes Marielle en Simone

Vervolg





De dag van mijn leven.

Ik citeer even uit de groep van Ineke. En ook wij, de groep van Aagje, hadden een heel erg mooie start met deze uitwisselingsdag, echt bothsidesnow. 
Een van de leerlingen verzorgt nog een verslagje. Maar hier alvast een paar foto's van de interviews. 










Saturday, February 20, 2016

5 miljoen


Onze eerste maaltijd is genuttigd. Voor 5 miljoen dong hebben we mooie Vietnamese hapjes geproefd. 
1 het restaurant
2 ons hotel
3 de Markt. 
Kunst op je hoofd 









Friday, February 19, 2016

Veilig

Aangekomen op de luchthaven van Saigon. 
Wachten nu op de VISA 
Mag hier niet fotografen. Dus even kale blog. 

Gate

We mogen bijna aan boord. Iedereen keurig door de douane gekomen. 

Los

We gaan los. Iedereen zat op tijd in de trein en op het station wordt Karel nog geïnterviewd door Radio Noord! 
Goed begin.