Tuesday, March 8, 2016

Ons verhaal

We kijken bij de reis naar manieren die in ontwikkelingslanden een positief effect hebben op armoede. In Vietnam zagen we twee hoofdlijnen. Beide hoofdlijnen hebben hier drie voorbeelden. 

1: hulp voor mensen die niet met werk geholpen kunnen worden. Noodhulp. 
-Kids in Vietnam, opvang voor jongeren uit kansloze gezinnen of wezen. Potentiele straatkinderen dus. 
-Medisch Comité Nederland Vietnam: opzetten opvangcentra voor wonen en scholing voor gehandicapte kinderen. In ons geval met name dove kinderen. 
-Voedselbank van Johnny. Koken en rondbrengen voor daklozen.  

Afsluiter: geld doneren aan dit soort hulp, bv MCNV, blijft nodig en waardevol. 

2: Hulp door Handel, aid by trade
-Netspice als wereldwijd opererend winstgevend bedrijf met de inzet voor beter bestaan voor boeren: oprichten coöperaties, helpen bij verbeteren landbouwtechnieken, aandacht voor de dorpsgemeenschappen en premies voor de producten van de juiste kwaliteit. 
-Fairforward: puur opgezet om kansarme mensen aan werk te helpen. Gebruikt oud papier voor productie van cadeau-artikelen. Omzet 2 miljoen dollar. Export naar met name Amerika en Nederland. Hulp en winst gaan hier samen. 
-Fairtrade koffieplantage. Aandacht voor werkomstandigheden van de werknemers en organisch opkweken van koffieplantjes met als doel een betere markt aan te boren. 

Afsluiter: door zorgvuldig te zijn als consument, draag je bij aan ontwikkelingslanden. Fairtrade, MVO (maatschappelijk verantwoorde ondernemening) zouden onze voorkeur moeten hebben. Kijk op Rank a brand voor meer informatie. Niet alleen voor kleding, maar voor allerlei soorten ondernemingen. 

Verder kan je nog vertellen over de uitwisseling met andere scholen en je kennismaking met de cultuur en geschiedenis van Vietnam. 

Bouw je verhaal/powerpoint/spiekbriefje dus op rondom:
1. Hulp voor mensen in nood, met je eigen verhaal om de voorbeelden in te kleuren
2. Hulp door handel, aid by trade, weer met eigen ervaring. 

Veel eigen foto's doen het vaak goed. Eventueel filmpje dat voor buitenlandse zaken is gemaakt ook al gaat dat over kleding. De boodschap geldt ook voor andere producten. Bovendien laat het zien wat we met Bothsidesnow bereiken. En dat is niet niks! 

Friday, March 4, 2016

Wat en waarom?

Wat hebben we gezien en gedaan in Vietnam? 
Wat gaan we gebruiken als ambassadeurs?  Hier een geheugensteuntje. 
Vergeet ik nog wat? App maar. 

Zaterdag. citytour: post office, Notre Dame, palace of independence. 
Avond: eten in luxe restaurant. Tip van Annie.
(Kennismaking met land en beetje cultuur)

Zondag: Kids in Vietnam. Drie groepen met Annie. Foto's met buddies.
(Doel: straatkinderen, of kinderen uit disfunctionele gezinnen en vooral oplossingen om te voorkomen dat ze ten ondergaan en op straat terecht komen)

Maandag: 
Cu Chi tunnels. 
Kikkers eten met Phuong
(Doel: Recente geschiedenis van Vietnam. 
En eten zoals echte Vietnamezen eten)

Dinsdag: international School. Chris ontmoet. 
War museum. 
Sozo tea talk. 
(Doel: Ontmoeting met leeftijdsgenoten, dit keer onderwijs voor de welgestelden. 
Hoe rauwe geschiedenis dit land vormt.
In contact met organisatie die mensen verder helpt. In dit geval met Engelse les en door het rondbrengen van eten voor daklozen)

Woensdag. Ned Spice. 
Eten maken met Johnny. Met de vrijwilligers gegeten. Op scooters rondbrengen bij daklozen en straatkinderen. 
(Doel: hoe kan een wereldwijde organisatie, dmv maatschappelijk verantwoord ondernemen, een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van in dit geval peperboeren. Aid by trade.  
Via Johnny: Contact met organisatie, beetje ondergronds, die zich inzet voor de armen. 

Donderdag. Fair Forward. Bakjes maken, uitleg over doelstellingen. 
Show in het Opera House. 
Dining in the dark
(Doel: inzicht krijgen in een organisatie die zich geheel richt op werkverschaffing voor mensen die anders wellicht op straat zouden leven. Fair Trade.
Kijkje op de cultuur van dit land
Eten in pikdonker. Voorziet blinden van werk. In Vietnam is weinig consideratie met mensen met handicap. Hier krijgen er een paar een kans.)

Vrijdag. Vertrek naar Mekong Delta. 
(Doel: weekend gebruiken om even op adem te komen en meer van het land te zien)

Zaterdag. Tocht over Mekong, floating Market. 

Zondag. Bus naar Buon Ma Thut. MCNV
(Doel: jullie flexibiliteit testen. 😂😂Vroeg vertrekken, bus nog niet aanwezig, bus kan niet op de ferry, met pick-up trucs op stap etc. )

Maandag: toeristisch dagje met MCNV. In eerste instantie zouden we meer van hun projecten bezoeken maar dat werden olifanten etc. 

Dinsdag: MCNV organiseert onderwijs en biedt onderdak aan kinderen met handicaps. Fijne speech! 
Speeltuin verven, contact met high school studenten en knuffelen met de kleintjes. 
(Doel: weer kennis maken met een organisatie die kinderen met problemen helpt. Ook hier voorkom je straatkinderen. 
Met de high school leerlingen kon je weer een middelbare school een beetje vergelijken met de onze.)

Woensdag. Bezoek aan middelbare school van Phong. 
Lunch bij haar ouders
Aanleren van Dixit, ons kadootje aan de school. 
(Doel: contact met leeftijdsgenoten. 
Lunch bij een familie thuis. Bijzonder dat we allemaal een politieagent aan tafel hadden om de boel in de gaten te houden. Inmiddels weten we ook dat de autoriteiten hier graag speechen en belangrijk denken te zijn. Stukje cultuur.)

Donderdag: Pagode 

Fair Trade koffieplantage. 
(Doel: cultuur
weer aid by trade. Fairtrade duurder, zorgvuldiger verbouwd, meer kansen voor de boeren. Maar duurder. Betalen we dat?)

Kortom: 
Doel 1. Aid by trade
Ned Spice 
Fair Forward
Koffieplantage. 
Spijtig dat we geen ingang kregen tot kledingfabrieken en dus met deze alternatieven werkten. 

Doel 2. Straatkinderen. 
Gezien tijdens rondbrengen eten met Johnny. Maar vooral organisaties getroffen die er voorkomen dat het zover komt. 
Kids in Vietnam
Sozo
Fair Forward
MCNV. 

Doel 3
Kennismaking met cultuur en geschiedenis. 
Cu Chi tunnels
War museum
Show
Floating Market in Mekong Delta. 
Pagode, Boeddhisme 

Doel 4:
Ontmoeting met leeftijdgenoten, onderwijs.
Kids in Vietnam
International school
School Phuong
MCNV. 

Tsja. En nu zitten we bij de gate met zijn allen. Klaar voor vertrek. Beetje jammer is het wel, maar ook weer fijn om naar huis te gaan

Aagje. 










Thursday, March 3, 2016

Vietnam we gaan je missen!

Vandaag was het helaas alweer de allerlaatste dag, althans de laatste "echte" dag. De tijd is super snel voorbij gevlogen. Ook al verblijven we in een luxe hotel, een ontbijt was helaas niet aanwezig. Dus hebben we in het cafeetje tegenover het hotel ontbeten. Het eten was lekker, wel een beetje jammer dat we er drie kwartier op moesten wachten.
Sai, een man met hele leuke, maar nogal bijzondere humor was onze gids. We vertrokken met twee bussen vanaf het hotel, onze eerste stop was bij  het historische treinstation van Da Lat. Dit treinstation was gebouwd onder leiding van de Fransen. Er stond nog een aantal oude treinen. Na wat modellenfoto's te hebben gemaakt in en hangend aan de trein konden we weer door. 

De afgelopen twee weken hebben we vaak tempeltjes langs de weg zien staan en je bent natuurlijk niet elke dag in Vietnam dus we hebben nu het nog kon de Chua Linh Phuoc tempels bezocht. Er waren een aantal tempels en allemaal waren ze versierd met draken, bloemen en heel veel felle kleuren. Niet dat iemand van ons boeddhistisch is maar nu we er toch waren en er heel veel mensen aan het bidden waren vonden we het wel interessant en hebben we ook gebeden.
Niet dat Jasmijn echt wist wat ze moest doen maar ze heeft maar gewoon een wierookstokje aangenomen en haar ogen dicht gedaan, het zat niet heel comfortabel dus Jasmijn heeft besloten toch maar geen boeddhist te worden. 
Na 155 treden omhoog te hebben gelopen (Marije en Cis hebben geteld) stonden we bovenin een tempel waarvandaan we uitzicht hadden op de verschillende boeddha's, tempels en de omgeving. Toen we ook weer de 155 treden naar beneden waren gelopen daalden we af naar de hel. De looproute door de hel was bedoeld om je bang te maken zodat je een als een goed mens zonder zonden zou leven en dus naar de hemel ging. Nadat er in het verleden iemand een hartaanval had gekregen werden er in plaats van echte mensen nu poppen in de hel gezet. De hel heeft niet echt effect op ons gehad we vonden de poppen met neonlichtjes als ogen en brulgeluiden van een bandje niet echt angstaanjagend. Wel rende Cis bijna huilend de hel uit omdat een Vietnamees ons liet schrikken, we snappen dus wel dat de echte mensen zijn vervangen voor poppen. 


Nadat we nog een keer hadden gebeden voor een Boeddha gemaakt van gedroogde bloemen die altijd blijven leven (volgens Paulien waren ze trouwens nep) reden we door naar waar eigenlijk deze dag om draaide, namelijk de koffieplantage.
De koffieplantage was verdeeld over verschillende locaties. Bij de eerst locatie waar we stopten werden de plantjes gepoot en groeiden hier vier jaar door tot een volwassen koffieplant. Bas kreeg de eer om als eerste een boon te stekken helaas had hij hier niet veel talent voor, de rest van de groep daarentegen wel. Toen Bas eindelijk klaar was met het stekken maakte we een korte wandeling naar de plantage. Onderweg kwamen we twee wel hele knappe westerse jongens tegen, dit was wel weer even wennen na twee weken, de jongens in de groep die vallen namelijk nogal tegen en de Vietnamese jongens zijn ook niet helemaal onze smaak. Nadat we waren bijgekomen van deze shock mochten we op de plantage zelf de takken zonder blaadjes afknippen. Sommigen van ons bezweken onder de hitte en gingen even in de schaduw staan of ze waren nog niet helemaal bijgekomen van de twee zeer goed uitziende jongens. Na een best vermoeiende ochtend had iedereen trek en gingen we lunchen. Om ons voor de zoveelste keer weer kennis te laten maken met de Vietnamese keuken kregen we een authentieke Vietnamese lunch. Het was overigens wel een van de lekkerste deze reis. We werden door de bus afgezet bij een zandweggetje waarvandaan we een wandeling van drie kwartier gingen maken naar een locatie waar een volgende stap van het proces werd uitgevoerd. Om heel eerlijk te zijn zagen we een beetje op tegen de wandeling, maar tegen onze verwachting in was het heel erg gezellig en het uitzicht was prachtig. Bij het kleine fabriekje aangekomen lieten de werknemers ons de stappen zien van het verwijderen van de schil tot het drogen van de bonen. Voor het verwijderen van de schil werden de bessen eerst in een bak met water gelegd zodat ze daar konden weken. De bessen die bleven drijven werden eruitgehaald, dit waren geen goede bessen. De schil viel tijdens het weken van de bessen eraf. Vervolgens werden de bessen, die inmiddels bonen genoemd konden worden, zonder schil in een andere bak gedaan. In deze bak werden de bonen met schoon water gewassen. Dan werden de bonen een week lang gedroogd. Na dit proces gezien te hebben wandelden we terug naar het dorpje. Sai had hier geen zin in en rolde liever van de berg af, althans dit zei hij. Natuurlijk moesten we na deze lange dag op de koffieplantage ook zelf de koffie proeven. Dit deden we bij de laatste stop. De bonen moesten overigens eerst nog klaar gemaakt worden voor consumptie. Het vruchtvlees, wat nog aan de bonen, zat werd verwijderd door een machine. De bonen werden vervolgens verwarmd tot 190 graden en waren nu een koffieboon. De laatste stap was het malen van de koffie. Op het terras hebben we nog lang gekletst onder het genot van een kop koffie, in ieder geval Paulien, Jasmijn had liever thee met heel veel suiker. De koffie hebben we zelf op Vietnamese wijze, met de kleine filter, gemaakt. Zoals altijd had Cis natuurlijk weer verteld dat Jasmijn een beroemde zangeres is in Nederland, Gingerella. Sai heeft daarom een kwartier lang gezeurd of Jasmijn een liedje wilde zingen, aangezien Jasmijn niet kan zingen en ook niet zo'n zin had om zichzelf voor schut te zetten kreeg Sai niet zijn zin. Omdat Sai zich schuldig voelde over het feit dat hij zolang had zitten zeuren zong hij in de bus een liedje voor ons het was niet heel slecht maar dus ook niet goed.
Laten we maar gewoon eerlijk zijn: de Vietnamese keuken is voor veel van ons niet een favoriet en na twee weken alleen maar sticky Rice en springrolls gegeten te hebben droomden we zelfs over pizza's die voorbij kwamen vliegen. We moesten dan ook bijna huilen van geluk toen we hoorden dat we pizza gingen eten misschien wel een van hoogtepunten van deze reis of zelfs van Jasmijn haar leven. En eindelijk was het dan zover: we kregen onze pizza's, er kwamen veel oerkreten, gegil en tranen bij kijken. Het maakte ons dan ook vrij weinig uit dat de rest van de gasten van het restaurant ons een beetje vreemd aankeken. Wel een beetje jammer dat Jasmijn hem maar voor de helft op kreeg terwijl we heel enthousiast een large hadden besteld die we sowieso wel op zouden krijgen, althans dat dachten we. Veel mensen hadden het kopen van souvenirs uitgesteld en moesten op de valreep nog op de markt cadeautjes inslaan. Om elf uur waren we allemaal weer terug in het hotel, het voornemen om vroeg te gaan slapen was alweer mislukt want de tassen moesten nog ingepakt worden. Toen we eindelijk allemaal met een volle maag in bed lagen, genoten we van de onze allerlaatste nacht in Vietnam en droomden we over toeterende scooters en springrolls want zelfs die gaan we missen als we weer terug zijn in Nederland.

See you soon,

Paulien & Jasmijn








Wednesday, March 2, 2016

Da Lat


Laatste dagje. Hier alvast een foto van de pagode die we vanochtend bezochten. Over een half uurtje meer plaatjes en later een verslag van Jasmijn. 



Koffieplanters. 




Monday, February 29, 2016

Medisch Committee Nederland Vietnam.

Een paar plaatjes van de ontvangst. 
MCNV doet hier geweldig werk. Ze zijn begonnen om slachtoffers van Agent Orange te ondersteunen en zetten hun werk nog steeds voort. 
Voorbereiding Cup Song

Mango Kiwi Ananas 

Hallo allemaal, vandaag zaten we om zeven uur weer aan een heerlijk ontbijt. Rond half acht zijn we de bus in gegaan richting het opvangcentrum voor gehandicapten. Wij waren hier niet als enigen, 15 leerlingen van een high school in de buurt waren ook aanwezig. We kregen een presentatie over 
Medisch Comité Nederland-Vietnam en hoe het opvangcentrum zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. Toen het opvangcentrum werd opgericht was het een special school, maar ondertussen is het meer een support centrum. De kinderen waar wij mee in contact zijn gekomen waren allemaal doof of slecht horend. Dit opvangcentrum was de eerste in Vietnam en dient nu als voorbeeld voor vele andere centra die door de regering worden opgericht. In de provincie Dak Lak nu wordt ongeveer 80% van de kinderen met een beperking opgevangen. Na de presentatie kregen we een paar optredens van de dove leerlingen en hebben wij ook 2 liedjes en een dansje opgevoerd. Toen was het lunchtijd voor de leerlingen en zijn een paar van ons mee gegaan om een kijkje te nemen op de high school van de andere leerlingen die er ook waren. Hierna zijn wij zelf ook gaan lunchen. Om twee uur zijn we weer bij het opvangcentrum aangekomen voor het middagprogramma, de kinderen van de high school waren we nu niet meer bij. We hebben de speeltuin van de kinderen opnieuw geschilderd en hebben een beetje met ze gespeeld. Karel heeft foto's gemaakt en afgedrukt zodat we deze ingelijst en al aan de kinderen konden geven. De kinderen waren allemaal super lief en leken heel enthousiast dat we er waren en met ze speelden. Het communiceren was soms best lastig omdat ze doof zijn, maar we zijn er allemaal goed uitgekomen en hebben een super leuke dag gehad! Rond 1700 waren we weer in het hotel. Iedereen had nog even vrije tijd en om 19.00 u kwamen we weer bij elkaar om te eten. Voor ons was dit een van de leukste dagen! 
                                                         
Marije en Marieke






Goed of fout

Ga je wel of niet op een olifant voor een ritje? Een dilemma. Programma werd ons aangeboden door Medisch Committee Nederland Vietnam. Maar was het een goed idee? Cis en Birgit schrijven er later iets over. 
Eerst toch een paar plaatjes voor de vroege ochtend. 

Hallo allemaal, 
Vanmorgen zijn we voor het eerst wakker geworden in ons nieuwe hotel. Het ontbijt was een buffet met allemaal lekkere dingen. De bus vertrok om half 9 en we vertrokken naar een prachtige plek met veel vijvertjes, een mooi terras, en prachtige hutjes. Daar moesten we tot 10 uur wachten op onze gids voor deze dag, die kwam invliegen vanuit Hanoi. Toen ze er was zijn we naar een plek gereden waar we ons konden verkleden in traditionele kleding die mensen op koffieplantages dragen. Daar hebben we thee gekregen en toen zijn we richting de olifanten gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt om te lunchen. Rijst, kip, ei, van alles wat eigenlijk. We reden door naar de olifanten en daar kregen we de vraag: wie wil er op de olifanten rijden? Daar was toch wel wat discussie over, de olifanten zijn mishandeld om zo tam te worden. En we zijn natuurlijk hier in Vietnam voor bewustwording, dus dat is wel een beetje tegenstrijdig. Maar ja.. Hoe vaak in je leven kun je op een olifant rijden midden in Vietnam? Om die reden hebben de meeste mensen wel gereden maar wel een beetje met een dubbel gevoel. Het standpunt van de mensen die niet gingen was dat ze met het idee in hun achterhoofd dat de olifanten mishandeld waren voor het vermaak van toerisme, niet op de olifant konden. Het standpunt voor de mensen die wel gingen was: de kaartjes waren al gekocht dus als ik niet was gegaan was iemand van de begeleiding gegaan, 1 iemand meer of minder verandert niks voor de olifanten. Birgit heeft het niet gedaan en Cis heeft het wel gedaan, het was een geweldige ervaring. Het is uiteindelijk wel goed dat we erheen zijn gegaan omdat we nu hebben gezien hoe erg het er eigenlijk aan toe gaat, en zouden we bereid zijn om ons hier voor in te zetten. Na de olifanten zijn we naar een soort botanische tuin gegaan waar we in een bootje konden varen en we hebben daar een ijsje gegeten. Terug in het hotel hebben we de verjaardag van Aagje en Karel gevierd, Karel is eindelijk 14 jaar geworden en dus nog steeds de jongste van de groep..... En hierbij heeft hij ook nog steeds het meeste gebrek aan humor (still love you tho). Met 3 prachtige taarten hebben we de dag afgesloten. Om nog even terug te komen op de botanische tuin, volgens ons hebben de begeleiders daar de inspiratie voor veel van de lunches vandaan, er was namelijk een enorm standbeeld van een banaan!

Kusjes knufs Birgit en Cis

P.S. 
We vonden dat de blog wel wat humor kon gebruiken








Sunday, February 28, 2016

Veilig op bestemming.

Lange bustocht. Maar met een luxe slaapbus ging de reis prima. 
Mekong taxi naar het dorp 
Stinkers. Durian.