Tuesday, March 8, 2016

Ons verhaal

We kijken bij de reis naar manieren die in ontwikkelingslanden een positief effect hebben op armoede. In Vietnam zagen we twee hoofdlijnen. Beide hoofdlijnen hebben hier drie voorbeelden. 

1: hulp voor mensen die niet met werk geholpen kunnen worden. Noodhulp. 
-Kids in Vietnam, opvang voor jongeren uit kansloze gezinnen of wezen. Potentiele straatkinderen dus. 
-Medisch Comité Nederland Vietnam: opzetten opvangcentra voor wonen en scholing voor gehandicapte kinderen. In ons geval met name dove kinderen. 
-Voedselbank van Johnny. Koken en rondbrengen voor daklozen.  

Afsluiter: geld doneren aan dit soort hulp, bv MCNV, blijft nodig en waardevol. 

2: Hulp door Handel, aid by trade
-Netspice als wereldwijd opererend winstgevend bedrijf met de inzet voor beter bestaan voor boeren: oprichten coöperaties, helpen bij verbeteren landbouwtechnieken, aandacht voor de dorpsgemeenschappen en premies voor de producten van de juiste kwaliteit. 
-Fairforward: puur opgezet om kansarme mensen aan werk te helpen. Gebruikt oud papier voor productie van cadeau-artikelen. Omzet 2 miljoen dollar. Export naar met name Amerika en Nederland. Hulp en winst gaan hier samen. 
-Fairtrade koffieplantage. Aandacht voor werkomstandigheden van de werknemers en organisch opkweken van koffieplantjes met als doel een betere markt aan te boren. 

Afsluiter: door zorgvuldig te zijn als consument, draag je bij aan ontwikkelingslanden. Fairtrade, MVO (maatschappelijk verantwoorde ondernemening) zouden onze voorkeur moeten hebben. Kijk op Rank a brand voor meer informatie. Niet alleen voor kleding, maar voor allerlei soorten ondernemingen. 

Verder kan je nog vertellen over de uitwisseling met andere scholen en je kennismaking met de cultuur en geschiedenis van Vietnam. 

Bouw je verhaal/powerpoint/spiekbriefje dus op rondom:
1. Hulp voor mensen in nood, met je eigen verhaal om de voorbeelden in te kleuren
2. Hulp door handel, aid by trade, weer met eigen ervaring. 

Veel eigen foto's doen het vaak goed. Eventueel filmpje dat voor buitenlandse zaken is gemaakt ook al gaat dat over kleding. De boodschap geldt ook voor andere producten. Bovendien laat het zien wat we met Bothsidesnow bereiken. En dat is niet niks! 

Friday, March 4, 2016

Wat en waarom?

Wat hebben we gezien en gedaan in Vietnam? 
Wat gaan we gebruiken als ambassadeurs?  Hier een geheugensteuntje. 
Vergeet ik nog wat? App maar. 

Zaterdag. citytour: post office, Notre Dame, palace of independence. 
Avond: eten in luxe restaurant. Tip van Annie.
(Kennismaking met land en beetje cultuur)

Zondag: Kids in Vietnam. Drie groepen met Annie. Foto's met buddies.
(Doel: straatkinderen, of kinderen uit disfunctionele gezinnen en vooral oplossingen om te voorkomen dat ze ten ondergaan en op straat terecht komen)

Maandag: 
Cu Chi tunnels. 
Kikkers eten met Phuong
(Doel: Recente geschiedenis van Vietnam. 
En eten zoals echte Vietnamezen eten)

Dinsdag: international School. Chris ontmoet. 
War museum. 
Sozo tea talk. 
(Doel: Ontmoeting met leeftijdsgenoten, dit keer onderwijs voor de welgestelden. 
Hoe rauwe geschiedenis dit land vormt.
In contact met organisatie die mensen verder helpt. In dit geval met Engelse les en door het rondbrengen van eten voor daklozen)

Woensdag. Ned Spice. 
Eten maken met Johnny. Met de vrijwilligers gegeten. Op scooters rondbrengen bij daklozen en straatkinderen. 
(Doel: hoe kan een wereldwijde organisatie, dmv maatschappelijk verantwoord ondernemen, een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van in dit geval peperboeren. Aid by trade.  
Via Johnny: Contact met organisatie, beetje ondergronds, die zich inzet voor de armen. 

Donderdag. Fair Forward. Bakjes maken, uitleg over doelstellingen. 
Show in het Opera House. 
Dining in the dark
(Doel: inzicht krijgen in een organisatie die zich geheel richt op werkverschaffing voor mensen die anders wellicht op straat zouden leven. Fair Trade.
Kijkje op de cultuur van dit land
Eten in pikdonker. Voorziet blinden van werk. In Vietnam is weinig consideratie met mensen met handicap. Hier krijgen er een paar een kans.)

Vrijdag. Vertrek naar Mekong Delta. 
(Doel: weekend gebruiken om even op adem te komen en meer van het land te zien)

Zaterdag. Tocht over Mekong, floating Market. 

Zondag. Bus naar Buon Ma Thut. MCNV
(Doel: jullie flexibiliteit testen. 😂😂Vroeg vertrekken, bus nog niet aanwezig, bus kan niet op de ferry, met pick-up trucs op stap etc. )

Maandag: toeristisch dagje met MCNV. In eerste instantie zouden we meer van hun projecten bezoeken maar dat werden olifanten etc. 

Dinsdag: MCNV organiseert onderwijs en biedt onderdak aan kinderen met handicaps. Fijne speech! 
Speeltuin verven, contact met high school studenten en knuffelen met de kleintjes. 
(Doel: weer kennis maken met een organisatie die kinderen met problemen helpt. Ook hier voorkom je straatkinderen. 
Met de high school leerlingen kon je weer een middelbare school een beetje vergelijken met de onze.)

Woensdag. Bezoek aan middelbare school van Phong. 
Lunch bij haar ouders
Aanleren van Dixit, ons kadootje aan de school. 
(Doel: contact met leeftijdsgenoten. 
Lunch bij een familie thuis. Bijzonder dat we allemaal een politieagent aan tafel hadden om de boel in de gaten te houden. Inmiddels weten we ook dat de autoriteiten hier graag speechen en belangrijk denken te zijn. Stukje cultuur.)

Donderdag: Pagode 

Fair Trade koffieplantage. 
(Doel: cultuur
weer aid by trade. Fairtrade duurder, zorgvuldiger verbouwd, meer kansen voor de boeren. Maar duurder. Betalen we dat?)

Kortom: 
Doel 1. Aid by trade
Ned Spice 
Fair Forward
Koffieplantage. 
Spijtig dat we geen ingang kregen tot kledingfabrieken en dus met deze alternatieven werkten. 

Doel 2. Straatkinderen. 
Gezien tijdens rondbrengen eten met Johnny. Maar vooral organisaties getroffen die er voorkomen dat het zover komt. 
Kids in Vietnam
Sozo
Fair Forward
MCNV. 

Doel 3
Kennismaking met cultuur en geschiedenis. 
Cu Chi tunnels
War museum
Show
Floating Market in Mekong Delta. 
Pagode, Boeddhisme 

Doel 4:
Ontmoeting met leeftijdgenoten, onderwijs.
Kids in Vietnam
International school
School Phuong
MCNV. 

Tsja. En nu zitten we bij de gate met zijn allen. Klaar voor vertrek. Beetje jammer is het wel, maar ook weer fijn om naar huis te gaan

Aagje. 










Thursday, March 3, 2016

Vietnam we gaan je missen!

Vandaag was het helaas alweer de allerlaatste dag, althans de laatste "echte" dag. De tijd is super snel voorbij gevlogen. Ook al verblijven we in een luxe hotel, een ontbijt was helaas niet aanwezig. Dus hebben we in het cafeetje tegenover het hotel ontbeten. Het eten was lekker, wel een beetje jammer dat we er drie kwartier op moesten wachten.
Sai, een man met hele leuke, maar nogal bijzondere humor was onze gids. We vertrokken met twee bussen vanaf het hotel, onze eerste stop was bij  het historische treinstation van Da Lat. Dit treinstation was gebouwd onder leiding van de Fransen. Er stond nog een aantal oude treinen. Na wat modellenfoto's te hebben gemaakt in en hangend aan de trein konden we weer door. 

De afgelopen twee weken hebben we vaak tempeltjes langs de weg zien staan en je bent natuurlijk niet elke dag in Vietnam dus we hebben nu het nog kon de Chua Linh Phuoc tempels bezocht. Er waren een aantal tempels en allemaal waren ze versierd met draken, bloemen en heel veel felle kleuren. Niet dat iemand van ons boeddhistisch is maar nu we er toch waren en er heel veel mensen aan het bidden waren vonden we het wel interessant en hebben we ook gebeden.
Niet dat Jasmijn echt wist wat ze moest doen maar ze heeft maar gewoon een wierookstokje aangenomen en haar ogen dicht gedaan, het zat niet heel comfortabel dus Jasmijn heeft besloten toch maar geen boeddhist te worden. 
Na 155 treden omhoog te hebben gelopen (Marije en Cis hebben geteld) stonden we bovenin een tempel waarvandaan we uitzicht hadden op de verschillende boeddha's, tempels en de omgeving. Toen we ook weer de 155 treden naar beneden waren gelopen daalden we af naar de hel. De looproute door de hel was bedoeld om je bang te maken zodat je een als een goed mens zonder zonden zou leven en dus naar de hemel ging. Nadat er in het verleden iemand een hartaanval had gekregen werden er in plaats van echte mensen nu poppen in de hel gezet. De hel heeft niet echt effect op ons gehad we vonden de poppen met neonlichtjes als ogen en brulgeluiden van een bandje niet echt angstaanjagend. Wel rende Cis bijna huilend de hel uit omdat een Vietnamees ons liet schrikken, we snappen dus wel dat de echte mensen zijn vervangen voor poppen. 


Nadat we nog een keer hadden gebeden voor een Boeddha gemaakt van gedroogde bloemen die altijd blijven leven (volgens Paulien waren ze trouwens nep) reden we door naar waar eigenlijk deze dag om draaide, namelijk de koffieplantage.
De koffieplantage was verdeeld over verschillende locaties. Bij de eerst locatie waar we stopten werden de plantjes gepoot en groeiden hier vier jaar door tot een volwassen koffieplant. Bas kreeg de eer om als eerste een boon te stekken helaas had hij hier niet veel talent voor, de rest van de groep daarentegen wel. Toen Bas eindelijk klaar was met het stekken maakte we een korte wandeling naar de plantage. Onderweg kwamen we twee wel hele knappe westerse jongens tegen, dit was wel weer even wennen na twee weken, de jongens in de groep die vallen namelijk nogal tegen en de Vietnamese jongens zijn ook niet helemaal onze smaak. Nadat we waren bijgekomen van deze shock mochten we op de plantage zelf de takken zonder blaadjes afknippen. Sommigen van ons bezweken onder de hitte en gingen even in de schaduw staan of ze waren nog niet helemaal bijgekomen van de twee zeer goed uitziende jongens. Na een best vermoeiende ochtend had iedereen trek en gingen we lunchen. Om ons voor de zoveelste keer weer kennis te laten maken met de Vietnamese keuken kregen we een authentieke Vietnamese lunch. Het was overigens wel een van de lekkerste deze reis. We werden door de bus afgezet bij een zandweggetje waarvandaan we een wandeling van drie kwartier gingen maken naar een locatie waar een volgende stap van het proces werd uitgevoerd. Om heel eerlijk te zijn zagen we een beetje op tegen de wandeling, maar tegen onze verwachting in was het heel erg gezellig en het uitzicht was prachtig. Bij het kleine fabriekje aangekomen lieten de werknemers ons de stappen zien van het verwijderen van de schil tot het drogen van de bonen. Voor het verwijderen van de schil werden de bessen eerst in een bak met water gelegd zodat ze daar konden weken. De bessen die bleven drijven werden eruitgehaald, dit waren geen goede bessen. De schil viel tijdens het weken van de bessen eraf. Vervolgens werden de bessen, die inmiddels bonen genoemd konden worden, zonder schil in een andere bak gedaan. In deze bak werden de bonen met schoon water gewassen. Dan werden de bonen een week lang gedroogd. Na dit proces gezien te hebben wandelden we terug naar het dorpje. Sai had hier geen zin in en rolde liever van de berg af, althans dit zei hij. Natuurlijk moesten we na deze lange dag op de koffieplantage ook zelf de koffie proeven. Dit deden we bij de laatste stop. De bonen moesten overigens eerst nog klaar gemaakt worden voor consumptie. Het vruchtvlees, wat nog aan de bonen, zat werd verwijderd door een machine. De bonen werden vervolgens verwarmd tot 190 graden en waren nu een koffieboon. De laatste stap was het malen van de koffie. Op het terras hebben we nog lang gekletst onder het genot van een kop koffie, in ieder geval Paulien, Jasmijn had liever thee met heel veel suiker. De koffie hebben we zelf op Vietnamese wijze, met de kleine filter, gemaakt. Zoals altijd had Cis natuurlijk weer verteld dat Jasmijn een beroemde zangeres is in Nederland, Gingerella. Sai heeft daarom een kwartier lang gezeurd of Jasmijn een liedje wilde zingen, aangezien Jasmijn niet kan zingen en ook niet zo'n zin had om zichzelf voor schut te zetten kreeg Sai niet zijn zin. Omdat Sai zich schuldig voelde over het feit dat hij zolang had zitten zeuren zong hij in de bus een liedje voor ons het was niet heel slecht maar dus ook niet goed.
Laten we maar gewoon eerlijk zijn: de Vietnamese keuken is voor veel van ons niet een favoriet en na twee weken alleen maar sticky Rice en springrolls gegeten te hebben droomden we zelfs over pizza's die voorbij kwamen vliegen. We moesten dan ook bijna huilen van geluk toen we hoorden dat we pizza gingen eten misschien wel een van hoogtepunten van deze reis of zelfs van Jasmijn haar leven. En eindelijk was het dan zover: we kregen onze pizza's, er kwamen veel oerkreten, gegil en tranen bij kijken. Het maakte ons dan ook vrij weinig uit dat de rest van de gasten van het restaurant ons een beetje vreemd aankeken. Wel een beetje jammer dat Jasmijn hem maar voor de helft op kreeg terwijl we heel enthousiast een large hadden besteld die we sowieso wel op zouden krijgen, althans dat dachten we. Veel mensen hadden het kopen van souvenirs uitgesteld en moesten op de valreep nog op de markt cadeautjes inslaan. Om elf uur waren we allemaal weer terug in het hotel, het voornemen om vroeg te gaan slapen was alweer mislukt want de tassen moesten nog ingepakt worden. Toen we eindelijk allemaal met een volle maag in bed lagen, genoten we van de onze allerlaatste nacht in Vietnam en droomden we over toeterende scooters en springrolls want zelfs die gaan we missen als we weer terug zijn in Nederland.

See you soon,

Paulien & Jasmijn








Wednesday, March 2, 2016

Da Lat


Laatste dagje. Hier alvast een foto van de pagode die we vanochtend bezochten. Over een half uurtje meer plaatjes en later een verslag van Jasmijn. 



Koffieplanters. 




Monday, February 29, 2016

Medisch Committee Nederland Vietnam.

Een paar plaatjes van de ontvangst. 
MCNV doet hier geweldig werk. Ze zijn begonnen om slachtoffers van Agent Orange te ondersteunen en zetten hun werk nog steeds voort. 
Voorbereiding Cup Song

Mango Kiwi Ananas 

Hallo allemaal, vandaag zaten we om zeven uur weer aan een heerlijk ontbijt. Rond half acht zijn we de bus in gegaan richting het opvangcentrum voor gehandicapten. Wij waren hier niet als enigen, 15 leerlingen van een high school in de buurt waren ook aanwezig. We kregen een presentatie over 
Medisch Comité Nederland-Vietnam en hoe het opvangcentrum zich door de jaren heen heeft ontwikkeld. Toen het opvangcentrum werd opgericht was het een special school, maar ondertussen is het meer een support centrum. De kinderen waar wij mee in contact zijn gekomen waren allemaal doof of slecht horend. Dit opvangcentrum was de eerste in Vietnam en dient nu als voorbeeld voor vele andere centra die door de regering worden opgericht. In de provincie Dak Lak nu wordt ongeveer 80% van de kinderen met een beperking opgevangen. Na de presentatie kregen we een paar optredens van de dove leerlingen en hebben wij ook 2 liedjes en een dansje opgevoerd. Toen was het lunchtijd voor de leerlingen en zijn een paar van ons mee gegaan om een kijkje te nemen op de high school van de andere leerlingen die er ook waren. Hierna zijn wij zelf ook gaan lunchen. Om twee uur zijn we weer bij het opvangcentrum aangekomen voor het middagprogramma, de kinderen van de high school waren we nu niet meer bij. We hebben de speeltuin van de kinderen opnieuw geschilderd en hebben een beetje met ze gespeeld. Karel heeft foto's gemaakt en afgedrukt zodat we deze ingelijst en al aan de kinderen konden geven. De kinderen waren allemaal super lief en leken heel enthousiast dat we er waren en met ze speelden. Het communiceren was soms best lastig omdat ze doof zijn, maar we zijn er allemaal goed uitgekomen en hebben een super leuke dag gehad! Rond 1700 waren we weer in het hotel. Iedereen had nog even vrije tijd en om 19.00 u kwamen we weer bij elkaar om te eten. Voor ons was dit een van de leukste dagen! 
                                                         
Marije en Marieke






Goed of fout

Ga je wel of niet op een olifant voor een ritje? Een dilemma. Programma werd ons aangeboden door Medisch Committee Nederland Vietnam. Maar was het een goed idee? Cis en Birgit schrijven er later iets over. 
Eerst toch een paar plaatjes voor de vroege ochtend. 

Hallo allemaal, 
Vanmorgen zijn we voor het eerst wakker geworden in ons nieuwe hotel. Het ontbijt was een buffet met allemaal lekkere dingen. De bus vertrok om half 9 en we vertrokken naar een prachtige plek met veel vijvertjes, een mooi terras, en prachtige hutjes. Daar moesten we tot 10 uur wachten op onze gids voor deze dag, die kwam invliegen vanuit Hanoi. Toen ze er was zijn we naar een plek gereden waar we ons konden verkleden in traditionele kleding die mensen op koffieplantages dragen. Daar hebben we thee gekregen en toen zijn we richting de olifanten gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt om te lunchen. Rijst, kip, ei, van alles wat eigenlijk. We reden door naar de olifanten en daar kregen we de vraag: wie wil er op de olifanten rijden? Daar was toch wel wat discussie over, de olifanten zijn mishandeld om zo tam te worden. En we zijn natuurlijk hier in Vietnam voor bewustwording, dus dat is wel een beetje tegenstrijdig. Maar ja.. Hoe vaak in je leven kun je op een olifant rijden midden in Vietnam? Om die reden hebben de meeste mensen wel gereden maar wel een beetje met een dubbel gevoel. Het standpunt van de mensen die niet gingen was dat ze met het idee in hun achterhoofd dat de olifanten mishandeld waren voor het vermaak van toerisme, niet op de olifant konden. Het standpunt voor de mensen die wel gingen was: de kaartjes waren al gekocht dus als ik niet was gegaan was iemand van de begeleiding gegaan, 1 iemand meer of minder verandert niks voor de olifanten. Birgit heeft het niet gedaan en Cis heeft het wel gedaan, het was een geweldige ervaring. Het is uiteindelijk wel goed dat we erheen zijn gegaan omdat we nu hebben gezien hoe erg het er eigenlijk aan toe gaat, en zouden we bereid zijn om ons hier voor in te zetten. Na de olifanten zijn we naar een soort botanische tuin gegaan waar we in een bootje konden varen en we hebben daar een ijsje gegeten. Terug in het hotel hebben we de verjaardag van Aagje en Karel gevierd, Karel is eindelijk 14 jaar geworden en dus nog steeds de jongste van de groep..... En hierbij heeft hij ook nog steeds het meeste gebrek aan humor (still love you tho). Met 3 prachtige taarten hebben we de dag afgesloten. Om nog even terug te komen op de botanische tuin, volgens ons hebben de begeleiders daar de inspiratie voor veel van de lunches vandaan, er was namelijk een enorm standbeeld van een banaan!

Kusjes knufs Birgit en Cis

P.S. 
We vonden dat de blog wel wat humor kon gebruiken








Sunday, February 28, 2016

Veilig op bestemming.

Lange bustocht. Maar met een luxe slaapbus ging de reis prima. 
Mekong taxi naar het dorp 
Stinkers. Durian. 







(Nog niet) JARIG

Vandaag ik, morgen Karel. 
De dag begon goed. Een lange reis voor de boeg, vandaar onze plannen om voor dag en dauw te vertrekken. Na overleg met de buscompany werd duidelijk dat de bus pas om 9 uur in het dorp aan de rivier kon zijn aangezien de trip vanaf Saigon een uur of drie zou duren. Toch een beetje uitslapen dus. Half 8 ontbijt, 8 uur aan boord van de drie bootjes die ons over de Mekong naar het dorpje brachten. 
Als goede Nederlanders stonden we op tijd met al onze bagage klaar op de afgesproken plek. Nog geen bus. Bellen leverde de boodschap op dat het nog een anderhalf uur zou duren. De bus stond nog bij de ferry een eind verder en het was druk. 
Drie kwartier later komt het bericht dat de bus te groot is voor de ferry. Kunnen we terug met bootjes naar die veerboot? Nee. Wegens zondag zijn alle bootjes in gebruik. Taxi's zijn er niet. Wel kunnen we achterop 22 scooters, maar wegens de vele souvenirs en presentjes voor jullie, is onze hoeveelheid bagage aardig toegenomen. 
We zien een pick-up truc en deze is bereid ons in drie porties weg te brengen. De eigenaar maakt als goed ondernemer gebruik van de situatie en verdient er een aardig extraatje mee.
Het ritje in de pick-up voert ons langs bananenplanten vol met dikke trossen, mangobomen en papaja's. Alle tinten bougainville, grote hibiscusbloemen en nog mij onbekende gele struiken maken de trip tot een mooi verjaardagskado. 

Lopend gaan we met de boot over. Behalve de gebruikelijke scooters met hele gezinnen er op, inclusief twee kleintjes, is er ook iemand met 4 geiten als bagage en een aantal met opgepakte piepkuikens. Aan de overkant blijkt een geweldig luxe bus met slaapstoelen op ons te wachten. De warrige start is meteen vergeten en vergeven. De lange tocht begint goed. 

Nu halverwege. We zijn pas laat op de bestemming. 
Ik doe een snelle blog in een cafeetje. 

Ananasboot 
Geiten in de fietstas
Indruk van de Ferry. 





Saturday, February 27, 2016

thứ bảy (zaterdag)

Vandaag stond er een boottocht naar de floating market op het programma. Daarom moesten we om 7 uur al aanwezig zijn bij het ontbijt zodat we om half 8 konden vertrekken. De boottocht er naartoe was al heel indrukwekkend. De boten die we hebben gezien werden niet alleen gebruikt om handel mee te drijven maar ook om op te leven. We hebben toen aangelegd bij een boot om vruchten te eten en uit een kokosnoot te drinken. Daarna zijn we doorgevaren naar de markt. Deze markt was heel anders dan de toeristische markt in ho chi minh city. Er werd vooral voedsel verkocht. Met name het slachten van de dieren was zeer heftig om te zien. Er werden bijvoorbeeld vissen en kikkers levend gevilt. Ze hadden een lijdensweg om het vlees zo vers mogelijk te houden. We hebben zelfs kikkers gezien zonder huid die nog wel rond aan het springen waren. Ook voor de kippen en eenden werd niet heel goed gezorgd. Hier is dit heel normaal om in het openbaar te doen, maar in Nederland gebeurt dit ook maar daar houden de bedrijven het verborgen. We werden wel opgevrolijkt door alle soorten tropisch fruit in felle kleuren. Daarna voeren we door naar een fabriek waar rijst, snoep en drankjes werden gemaakt. Dit mochten we ook allemaal proeven, en dat was een hele leuke ervaring. Om ongeveer half 12 gingen we weer naar het hotel en hadden we de hele dag vrije tijd. We hebben gewandeld, gezwommen en spelletjes gespeeld. Om half 6 was het tijd voor het diner, en hierbij hebben we traditionele Vietnamese pannenkoeken gegeten met groente erin. Het was een zeer geslaagde en relaxte dag aan de Mekong rivier!
Groetjes Bas en Mariëlle


Friday, February 26, 2016

Good morning from Vietnam


Even een paar plaatjes om goed bij wakker te worden. 
Tocht over de Mekong Delta naar de drijvende markt. 



Fairforward

Gisteren vertrokken we rond 9:00 uur Vietnamese tijd. Onze eerste bestemming was de werkplaats van fairforward ( een papier fabriek), bij fairforward maken ze (vooral) bakjes en onderzetters. Hier mochten wij ook zelf aan de slag om bakjes te maken, dit was makkelijker dan gedacht en heel leuk. Na ca. twee uur, vertrokken wij naar de opslagplaats om te lunchen. Na de lunch, werd een presentatie gegeven over Mai. Mai is de organisatie waar de fairforward fabriek een onderdeel van is. Na de presentatie, reden wij naar de showroom/ winkeltje, waar velen van ons handgemaakte papieren producten hebben gekocht. 

Rond 17:00 uur gingen wij gezamenlijk lopend naar het restaurant, echter er bleek een verrassing op ons te wachten, namelijk dat wij naar het Operahouse in Ho Chi Minhcity naar de A O Show mochten. Iedereen vond het heel leuk en bijzonder. 
Het restaurant waar wij aten was 'Noir'. Noir is niet zomaar een restaurant, want je eet daar in het duister. In het restaurant ervaar je hoe een blinde leeft. Het tweede bijzondere van dit restaurant is dat de bedienden zelf ook blind waren, dus zowel de persoon die eet als de mensen die serveren, zien niets. Dat was een onvergetelijke ervaring. Daarna moe maar vol nieuwe ervaringen terug naar het hotel. 

Het was een zeer geslaagde dag! 

Groetjes, 
Jessica Rona en Filine Hondelink


Mekong


De blogschrijvers houden ons nog even in spanning. 
Hier alvast paar foto's met dank aan o.a. Lieke. 






Wednesday, February 24, 2016

Aid, trade en eten koken en uitdelen op straat.

Een enerverende en absoluut bijzondere dag. De tekst volgt nog. Hier alvast een foto van de auteurs van vandaag: 
Ned Spice: 

Wij zijn vandaag bij Ned Spice geweest met de hele groep. Hierbij hebben wij een kijkje genomen in de fabriek en hebben we kunnen zien en horen waarom Ned Spice zo bijzonder is. 
Aan het begin van de dag kregen we een presentatie over hoe Ned Spice de verwerking van de specerijen binnen het bedrijf houdt, waardoor er veel geld en tijd wordt bespaard. 
Na de presentatie mochten we een kijkje nemen in de fabriek en kregen we de kans om zelf onze handen uit de mouwen te steken! We mochten namelijk zelf een specerij, genaamd Foelie, sorteren. Dit was echt super leuk!

AID:

Ook hebben wij vandaag de kans gekregen om een dagje mee te lopen met AID. 
AID is een soort van voedselbank waarbij de vrijwilligers eten klaarmaken voor de mensen die leven op straat. 
Vandaag zijn we met de groep daarheen geweest om eten te maken en uit te delen voor de mensen op straat. 
Het eten maken was erg gezellig en verliep goed. Nadat we al het eten hadden verzameld, gingen we achterop de scooter bij Vietnamese vrijwilligers om dit eten uit te delen.
Voor sommigen verliep het erg emotioneel, omdat het moeilijk was om te zien dat mensen in zo'n armoede leven. 
Wel gaf het ons voldoening om dit eten uit te delen, omdat het mooi is om te zien hoe je mensen hier zo blij mee kunt maken!

Kortom, het was een super leerzame en interessante dag die we nooit meer zullen vergeten! 
Groetjes, Suzan en Fabienne. 


Tuesday, February 23, 2016

Asian international school & war remnants museum & sozo


Hoi allemaal,
vanochtend gingen we na het ontbijt met de bus naar de hoofdcampus van de Asian International School. Daar werden we ontvangen door een paar leerlingen (waarvan er een Nederlands sprak) en enkele medewerkers. Daarna gingen we door de stad naar een andere campus. Daar hebben we een rondleiding gekregen en ook een presentatie over de school. Daar heeft een groep leerlingen van de AIS een traditionele Vietnamese dans opgevoerd. Later mochten wij dat ook proberen. Ook hadden de medewerkers en de leerlingen van de AIS verschillende spellen georganiseerd, namelijk touwtrekken, een limoen doorgeven d.m.v. een lepel en ook nog een spel dat je aan elkaar vast zat en zo snel mogelijk moest gaan staan. Bij de AIS hebben we ook pho (noedelsoep) gegeten. Daarna gingen we weer terug naar het hotel. Daarna gingen we met een gedeelte van daar groep naar het war remnants museum lopen. In het WRM waren veel foto's van de Vietnamoorlog te zien. Er waren ook veel verhalen te lezen. Deze waren erg intrigerend. Na het WRM zijn we met een gedeelte van de groep gaan slacklinen in het park dat in de buurt van ons hotel lag en we werden (alweer) weggestuurd door de politie omdat zij het niet goed vonden. Later vandaag gingen we met de taxi naar sozo. Dat is een restaurant waarvan de bediening zelf ooit op straat heeft geleefd. In dit restaurant worden ook talen geleerd aan mensen uit de buurt. Zo ook vandaag. Toen we aankwamen, gingen we eerst eten bestellen. Nadat we dat gedaan hadden, gingen we aan tafels zitten waaraan mensen uit de buurt ook zaten. Zij waren daar, zoals eerder genoemd, om hun talenkennis te verbeteren. We hebben een groot gedeelte van de avond met deze mensen gepraat over van alles en nog wat. De medewerkers van sozo hadden er zelfs rekening mee gehouden dat de gespreksonderwerpen op zouden raken. Ze hadden namelijk op alle tafels stokjes met vragen erop gelegd met vragen die je aan je gesprekspartner kon stellen. Het was een hele leuke dag.
Tomas


Tunnels

Hallo allemaal!

Vandaag gingen we naar de Cu Chi tunnels, de tunnels waar de Vietcong zich verborgen voor de Amerikanen tijdens de oorlog. Het was een busrit van twee uur. Tijdens de rit hebben we ook onze gids, Dieu, ontmoet. Ze heeft ons veel uitgelegd over het dagelijks leven in Ho Chi Minh stad. Toen we de bus uitkwamen, voelden we de hitte ons tegemoet komen. We begonnen de rondleiding met een gat in de grond, waar je het deksel vanaf kon halen en in kon staan, en waarvan je zelfs het deksel dicht kon doen. Dit was krap, maar wel heel leuk om te doen. Daarna vervolgende we onze rondleiding, boven de grond, met onder andere een oude tank, en meerdere plekken waar de overlevingstrucs van de Vietcong werden uitgelegd. Zo werden bijvoorbeeld de schoenen van de Vietcong bij de hak en aan de kant waar de tenen zitten symmetrisch gemaakt. Hierdoor konden de Amerikanen niet zien aan een voetdruk welke kant de Vietcong op had gelopen. Na anderhalf uur een verhitte rondleiding boven de tunnels mochten we de tunnels ook in. Je mocht kiezen tussen meerdere afstanden in de tunnel. Twintig meter was de minimum en 100 de maximum. Een deel van de groep ging twintig, een ander deel heeft ook 100 gedaan. Het is voor claustrofobische mensen echt geen aanrader want het was heel krap en heel benauwd. We moesten laag gebukt door de tunnels. Als je op google afbeelding zoekt op Cu Chi tunnels dan kan je zien hoe laag het was, het was er namelijk heel donker om zelf foto's te maken. Hierna gingen we lunchen met casave en een pinda dip. Na de rondleiding van ongeveer twee uur gingen we weer in de bus terug naar het hotel. Er werd onderweg gezellig gezongen. Eenmaal bij het hotel om 15:30 hadden we vrije tijd tot half zeven. Sommigen gingen even de stad in om wat te kopen, anderen hebben bij een ander hotel 10 amerikaanse dollar betaald om op het dakterras te kunnen zwemmen. Om half zeven vertrokken we naar een restaurantje op straat in district 4 om te eten met Trang, Phoung en haar man Tay. Hier hebben we van de specialiteiten van de Vietnamese keuken genoten. We hebben onder andere schelpdieren, krab, mossel, noedels, springrolls en zelfs kikker geprobeerd. Ook werd er kip geserveerd. Het bleek dat de helft van de groep de kikker lekkerder vond dan de kip. Morgen gaan we naar een Vietnamese international school. 

Groetjes Anne Bovenwater



Monday, February 22, 2016

Extraatje

L


Soms zijn we in groepjes apart actief. Vandaar een aanvulling. 
En wie zijn deze drie?





Sunday, February 21, 2016

Kleur

F
Drakenfruit. Lekker bij het ontbijt. 
Melk fruit. Nog niet geprobeerd. 
Stijn en Bas zullen dit wel herkennen!


Sunflower

Hey! Vandaag was de beste dag ooit. We weten dat de reis nog maar net begonnen is, maar dit was de leukste dag van de reis tot nu toe. Vandaag waren we verdeeld over drie kindertehuizen. Sunflowerkidshouse met jonge meisjes, lemongrasskidshouse met de jongens, SPI house met de oudere meiden. 

Kids in Vietnam zet zich in voor kinderen van de straat of uit kansloze gezinnen. Ze begeleiden ze tot na een vervolgopleiding en helpen ze bij het vinden van een baan. 
Ook voor dakloze oudere dames hebben ze opvang en voor arme gezinnen op het land. Die helpen ze bij het opzetten van een landbouwbedrijfje. 

Wij (Jasmijn Filine Lieke en Jessica) zijn naar het sunflower huis geweest en werden ontvangen met open armen. Meisjes van 4 tot 20 jaar trokken ons mee naar binnen en lieten ons met trots hun huis zien. In eerste instantie leek het vies en oud, kakkerlakken liepen letterlijk op de WC maar we schrokken het meest van de slaapzaal. Kleine kinderen lagen op de grond met een paar oude kussens en de wat oudere meiden sliepen op een krakkemikkig stapelbed met een stromatras. Maar onlangs al deze negatieve punten waren de kinderen en ouderen ontzettend dankbaar voor onze komst. We hebben uren met de kinderen gespeeld en gelachen. Samen hebben we gekleurd gedanst gezongen pannenkoeken gebakken maar vooral veel plezier gehad. Kortom het was een fantastische dag! 

In SPI house zaten de oudere meiden. Vlak na binnenkomt gingen we samen naar de markt om eten te kopen voor de lunch. In het begin waren we nog niet helemaal compleet,  maar later zat de hele kamer vol. Voordat we het wisten stonden we met z'n allen in de keuken het eten klaar te maken. Aan tafel was het erg gezellig en werd er veel gelachen. Dat was vooral omdat wij niet zo goed met stokjes konden eten. Na het eten hebben we de meiden beter leren kennen en allemaal spellen en activiteiten gedaan. Één daarvan was het vouwen van kikkertjes. We hadden groen papier meegenomen en leerde  de meiden daar een kikker te vouwen en heel onverwachts begon een meisje daarna een hartje te vouwen.  We deden allemaal mee en na een tijdje had iedereen een hartje en een kikker; Both sides dus :) Het was dus echt heel erg leuk! Groetjes Marielle en Simone

Vervolg